Drogerio-perfumeria

Drogeria w centrum handlowym jak zwykle przywitała Felice cudownie słodkim zapachem nowych psikadełek od Cacharela, które wyczuwalne były już przed pasażem, ale tym razem nie zrobiły na chłopaku takiego wrażenia, jak zrobić powinny z jednego, prostego względu. Miał w końcu stanąć twarzą w twarz ze swoim korespondencyjnym przyjacielem poznanym przez jednego z licznych blogów modowo-makijażowych, jakich ostatnio się napłodziło sporo w Internecie. O ile poznawanie ludzi "na żywo" nie było niczym skomplikowanym, podobnie z resztą jak rozmowy w sieci, o tyle łączenie tych dwóch światów wydawało się nieco bardziej... dziwne i przyprawiało go o dreszcze.
Błagam, nie okaż się czterdziestolatkiem z nadwagą i chloroformem, błagam... Nadwagę sobie miej, ale nie chloroform.
To właśnie było kłopotliwe w nawiązywaniu znajomości innych, niż "face to face". Człowiek mógł podszywać się pod kogokolwiek i pod życzliwymi słowami ukrywać jakiekolwiek intencje... Felice aż się wzdrygnął, ściągając na siebie wzrok ochroniarza, więc czym prędzej udał się wgłąb sklepu. Z resztą z niejakim Ichiro umówił się właśnie przy półce Maxfactora, toteż właśnie do niej podszedł, nerwowo spoglądając na wyświetlacz telefonu. Równa piętnasta, godzina spotkania wybiła... a w pobliżu nie dostrzegał nikogo, kto chociaż trochę przypominałby wyglądem rudzielca, którego zdjęcie dostał przy okazji dyskusji o rodzajach pędzelków do kresek.
Czyżbyś mnie wystawił, kolego? Tego niby też mogłem się spodziewać, ale... - Przemknęło mu przez myśl, przez co między starannie wyregulowanymi brwiami pokazała się niewielka zmarszczka. Nie wziął pod uwagę takiej możliwości, w swej naiwności po prostu postanowił uznać to spotkanie za pewnik.

Ichiro się spóźnił. Zdarzało mu się to nie raz, nie dziesięć razy. Zrozumie to każdy, kto wie, że ilekolwiek czasu nie zostawisz sobie na suszenie włosów, one i tak nagle okażą się jednak bardziej mokre, niż ostatnio i potrzebują więcej uwagi. Albo (Ichiro jest za dopisaniem tego jako punkt do praw Murphy'ego), że przed spotkaniem na jakim choć trochę bardziej nam zależy, musi złamać się przynajmniej jeden paznokieć. I znów piłowanie, poprawianie, malowanie!
Wracając jednak do tematu - wszedł do perfumerii jakoś dziesięć minut po czasie, więc jeszcze w granicach przyzwoitości i zaraz ruszył pod wskazaną półkę. Nie zastanawiał się wiele nad tym, że w sumie to może tam spotkać każdego zboczeńca - w końcu po to umówili się w miejscu publicznym, żeby ewentualnych czterdziestodwuletnich panów z wąsami podających się w necie za studentów, czy uczniów uniknąć, prawda?
Uśmiechnął się wesoło na widok znajomej twarzy przy stoisku. No, znajomej-nieznajomej. W każdym razie trudno było chłopaka nie poznać i był praktycznie pewien, że to on.
- Cześć! Przepraszam za spóźnienie. Zawsze mnie musi coś przed samym wyjściem zatrzymać.
No, teraz dotarło do niego, że może jednak to jest stresujące, bo nie bardzo wiedział, jak się zachować. Stał więc w tych swoich czarnych obcasach, które dawały mu chociaż tych siedem centymetrów do wzrostu (niby przywykł do swojego wzrostu i wręcz uważał go za atut, jednak kiedy spotykał aż tak wysokie osoby, zawsze przez moment czuł się troszkę dziwnie), legginsach i kremowym, mięciutkim sukienko-sweterku do połowy uda. Oczywiście w ręce trzymał ładną, czarną kopertówkę i lekki płaszcz, w którym chodził na zewnątrz. Był tylko delikatnie podmalowany, jak zwykle z resztą. On sam najbardziej lubił lekki, subtelny makijaż.
- Jej. To ten... potrzebujesz czegoś? To było w sumie pierwsze miejsce, jakie wpadło mi do głowy, ale nie wiem, czy umówiliśmy się na zakupy. - przyznał z lekkim rozbawieniem, zaraz zerkając na półki i wiedząc, że tak, czy inaczej wyjdzie stąd z jakimś nowym drobiazgiem.

- Przyszedłeś~! - Zakrzyknął z ulgą, zanim zdążył to przemyśleć i NIE zwrócić na siebie uwagi połowy sklepu, kiedy tylko zobaczył rudzielca, jego prywatny autorytet w sprawie doboru kosmetyków, czy dodatków do stroju. Co z tego, że był młodszy, skoro jego wiedza na wizażowe tematy była tak imponująca, iż nawet upierdliwy Felice przyjmował bez szemrania porady i krytykę. - Już miałem stracha, że mnie wystawiłeś...
W porównaniu z Ichiro (bo nie dało się NIE porównywać z kimś tak wypindrzonym) wypadał dosyć pospolicie, nawet pomimo swojego krzykliwego, alternatywnego makijażu, czy jaskrawofioletowych włosów, co nagle wydało mu się tak oczywiste, że aż miał ochotę wpełznąć pod posadzkę, albo czym prędzej pobiec do domu i wciągnąć na grzbiet coś lepszego, niż koszulkę w czarno-fioletowe pasy i czarne rurki. Może i były to wygodne ciuchy, ale... mógł postarać się o nieco lepsze pierwsze wrażenie, bo na razie wyszedł na drącego ryja fana fioletu, czyli niemalże idealny odpis jego osoby. Aż wstyd bierze.
- Skoro już tu jesteśmy, to nie mam absolutnie nic przeciwko małym zakupom. Kończy mi się już eyeliner i pomadka, a i jakiś fajny lakier do paznokci by się przydał... - wymienił na palcach, mimowolnie paszczadło zwracając ku kolorowym buteleczkom, pudełeczkom i wszelakiej innej spuścizny przemysłu kosmetycznego. Jednocześnie uwielbiał i nienawidził chodzić do takich miejsc, zdecydowanie zbyt wiele pieniędzy przepuszczał na rzecz "wyglądania jak człowiek".
Ani się obejrzał, a już razem ze swoim znajomym-nieznajomym wesoło szczerbiotali o nowej kolekcji konturówek od Bourjois, testując na przegubach... właściwie wszystko, co im w ręce wpadło, oczywiście prócz podkładów. Tak nie wolno. Felice nawet nie wiedział, że tak fajne może być latanie po drogerii z kimś o podobnych zainteresowaniach i takiej samej miłości do wszelakich mazidełek, szczególnie, jeśli osoba ta dokładnie wie, co jest bublem, co hitem, a co właśnie jest po przecenie.
- Sądzisz, że ten eyeliner nie spłynie mi po kilku godzinach w kasku? - Bąknął, lekko dźgając rzeczonym kosmetykiem Ichiro w żebro.

- No, chyba zwariowałeś!
Pokręcił głową z rozbawieniem na sam pomysł, że miałby chłopaka wystawić. Nigdy dotąd nie mieszał się w bliższe kontakty z kimkolwiek poznanym przez internet, ale tego chłopaka jakoś polubił. No i nie ma co ukrywać, jego dumę mile łechtał fakt, że ktoś pyta go o rady i chce z czymś pomocy. Fakt, że nie jest to kobieta też działał na plus - Ichiro miał masę koleżanek, sporo kolegów, ale to zawsze były zbyt różne grupy.
Przy Bourjois rudzielec zatrzymał się na troszkę dłużej, dobierając sobie dwa barwniki do ust. Miał małą kolekcję, w tej chwili na jego ustach znajdował się delikatnie różowawy odcień, ale chciał kolejne, bo... no, dajcie babie dopieszczać swoją kosmetyczkę! Po prostu przepadał za tym konkretnym kosmetykiem.
Zaraz wziął do ręki kosmetyk, jaki wręczył mu nowo-stary kolega.
- Mam taki, używam na imprezy i jeszcze nigdy mnie nie zawiódł. Co prawda nie spędziłem wielu godzin na motorze, ale myślę, że jeśli jakiś ma dać radę to ten. - zawyrokował z uśmiechem. Zaraz kucnął obok i zaczął oglądać kolejne kosmetyki.
- W zasadzie to niczego mi nie brakuje, więc lepiej nie pozwolić mi oglądać zbyt wiele. - przyznał z nieznacznym rozbawieniem.
Spojrzał na ich odbicie w lustrze i tym szerzej się uśmiechnął.
- Fajnie razem wyglądamy. Mógłbyś być moim chłopakiem. - oznajmił wesoło. - Woziłbyś mnie ze sobą. Nie ma nic bardziej seksownego od faceta na motorze. No, ewentualnie ja na motorze. - pokazał swoje białe ząbki w szerokim uśmiechu, na moment znów zerkając w stronę kosmetyków, tym razem lakierów. Nie szukał sobie kolorowych - wolał naturalny kolor paznokci, delikatne róże, lub zabielone końcówki - ale lubił je oglądać. Zawsze ładnie wyglądały.
- Mają tu kolor identyczny, jak twoje włosy. Swoją drogą nie pytałem nigdy. Zawsze są fioletowe, czy zmieniasz czasem ich kolor? - znów spojrzał na chłopaka zaciekawiony. Podobał mu się kolor na głowie rozmówcy i pasował mu. Jednocześnie jeśli ktoś już decydował się na jakiś szalony kolor, zwykle pasowały mu zarówno zielenie, błękity, jak róże.

Zdecydowanie powinni byli przemyśleć dwukrotnie, czy tak zniewieściałe duszyczki jak ich nie będą zanadto wodzone na pokuszenie w niektórych z pasaży w galerii handlowej, ze szczególnym uwzględnieniem drogerii właśnie. Zbyt dużo było uśmiechających się do oczu napisów "promocja", czy "nowość", żeby można było je ignorować. A na dodatek Ichiro zarekomendował eyeliner. Bardzo, bardzo nieopatrznie. Felice od razu przypomniało się, że nie ma w swojej kolekcji odcienia "metaliczna śliwka", jakkolwiek trywialnie by to nie brzmiało. NIE WAŻNE.
- Pewnie, tworzylibyśmy dosyć egzotyczną parę. - Przyznał mu rację, samemu zawieszając na dłużej wzrok na lustrzanym odbiciu ich duetu. Tylko szalony, natchniony projektant mógłby pokusić się o łączenie dwóch tak skrajnych stylów obok siebie. Przypadek na szczęście był pieprznięty jak sam skurczybyk, więc chłopak mógł nacieszyć oczy kontrastem. Obaj w świetnym makijażu, obaj męscy jak podwiązka. Płomiennowłosy aniołek i diablik, który dostał po mordzie wiadrem farby. Aż Gotti zaczął cicho śmiać się z własnych myśli. - Cholera, no patrz. Zostawiłem motocykl pod akademikiem, a bym Cię z miłą chęcią przewiózł, seksowny rudzielcze i przekonalibyśmy się, który lepiej wygląda na jednośladzie.
Wziął do rąk klika buteleczek z lakierami o mocnej pigmentacji, wśród których znalazła się również ta z wściekle fioletową zawartością, faktycznie jakby dobieraną konkretnie pod czuprynę Felice. Po namyśle odłożył część z nich, zostawiając sobie tylko czerń i ten cudowny kolor, którego na pół-Włochu było trochę za dużo.
- Od pięciu lat farbuję włosy li i jedynie w ten sposób. Ty wiem, że się nie farbujesz, masz zbyt cudne włosy, by je niszczyć. - Przyznał, ujmując chłopaka pod ramię i bezczelnie holując w stronę kas, byle już nie wydawać więcej pieniędzy na kosmetyki, na protesty, oczywiście, nie zważał. I tak ktoś powinien kopnąć go w cztery litery za ten czarny lakier do paznokci. W pokoju miał podobny, tylko z grubym pędzelkiem "do zadań specjalnych", a ostatnio nie było potrzeby kupowania bardziej precyzyjnego sprzętu. - Lepiej zapłaćmy i uciekajmy stąd byle dalej, póki nie przyciągnęła mnie do siebie półka Rimmela. - Ostatnie dodał złowieszczym głosem, zabawnie przy tym marszcząc swój prosty nos.
Uf.
Po przejściu przez sklepową bramkę (czemu zawsze towarzyszył Felciowi nieprzyjemny dreszcz, pomimo, że nic przecież nie ukradł), chłopak zatrzymał się by poczekać na swojego towarzysza i zadać mu to jedno, bardzo ważne pytanie odnośnie kwestii, której przedtem nie mieli czasu, pomyślunku i okazji uzgodnić. Hańba.
- Wpadamy jeszcze do butiku? W sumie w H&M jest nowa, wiosenna kolekcja, może coś by się udało znaleźć po przyzwoitej cenie. - Uśmiechnął się wesoło. - Potem można by skoczyć do mnie, ogarnąć jakiś wikt i przejrzeć łupy.

- Spokojnie, przyjdzie jeszcze czas, by pojeździć na twoim skarbie. - Ichiro był absolutnie pewien, że sobie tego nie odpuści. Może nie absolutnie koniecznie dzisiaj, ale ogólnie, w przyszłości. W końcu nie zamierzali w tej chwili kończyć znajomości!
Zaraz grzecznie podziękował za komplement dotyczący swoich włosów, za którymi sam bardzo przepadał i o które dbał na wszelkie możliwe sposoby, torturując się nie raz strasznymi miksturami mającymi zapewnić jego czuprynie odpowiednie wartości odżywcze, czy przyspieszyć porost. Ichiro mówiąc w skrócie robił absolutnie wszystko, co tylko się dało dla dobrego wyglądu swoich włosów, cery i paznokci. Nie było z resztą fragmentu swojego ciała, o który by nie dbał.
- Dlaczego akurat fiolet? Pasuje ci i dobrze wyglądasz, choć przyznam, że chętnie bym go w paru miejscach czymś przełamał, ale jak na ciebie patrzę to myślę, że byłoby ci świetnie w każdym innym równie szalonym kolorze.
Stwierdził wesoło. Zaraz jednak pozwolił pociągnąć się w stronę kas. Mamrotał przy tym niemrawo swoje nędzne bunty przełamywane świadomością, iż jeszcze nie udało mu się wygrać na żadnej loterii swojej życiowej fortuny. Pozostawało mu tylko pozwolić odciągnąć się, jednocześnie rzucając ostatnie tęskne spojrzenia kosmetykom i ukochanym karteczkom obwieszczającym promocje i rabaty. Eh...
Kiedy wyszli w końcu z drogerii, każdy ze swoim pakunkiem, rudzielec skinął głową na propozycję kolegi i uśmiechnął się wesoło.
- Powinni mieć też końcówkę promocji. Lubię tam te półki, potrafią sprzedać spodnie, czy bluzkę za prawdziwy bezcen. W każdym razie postanowione, ruszamy. I chętnie cię potem odwiedzę. Zrobimy sobie rewię mody. I poznam twoją cudowną maszynę. - stwierdził, nie kryjąc wesołości i pewnym krokiem ruszył we właściwym kierunku razem z fioletowowłosym kolegą.

zt x 2