Lokum Nicolasa Lorraina.

Tutaj za jakiś czas będą fotki.

Cholerne banki, walić urzędasów.
Wlekąc się chwiejnym krokiem w stronę apartamentów  przeklinając w myślach bankomat odmawiający posłuszeństwa, Akiva poczuł nagle silny i nieprzyjemny ścisk w brzuchu. W automatycznym geście przyłożył dłoń do ust.
-O cholera… -rzucił się w stronę niewinnie stojących krzaczków i bez sumienia nawiózł je z jękiem cofającą się zawartością jego żołądka.
Zabije mnie – przez myśl przeleciała mu zdenerwowana twarz długowłosego. Niestety był w kropce i chcąc, nie chcą musiał się do niego udać.
Wchodząc do właściwego budynku z westchnieniem starając się utrzymać pion powlókł się pod drzwi mężczyzny. Kiedy w końcu ich dopadł zaczął natarczywe molestować jego dzwonek do drzwi, tym bardziej gdy nikt mu nie otwierał.
Z jękiem oparł się plecami o ścianę odpuszczając w końcu Bogu ducha winnemu przyciskowi od dzwonka. Osunął się w dół i podwijając powoli kolana pod brodę z odrazą stwierdził, że przydałby mu się prysznic.
On naprawdę mnie zabije…
Wypuścił z westchnieniem powietrze z płuc zamykając oczy.
-Pospiesz się Nico... błagam…

Oj, przydałby. Nico, wchodząc po schodach zastanawiał się, czy przypadkiem jakiś menel znowu nie wkradł się na klatkę schodową. W końcu zima jest, takie przypadki się zdarzają. Niestety, wszelkich złudzeń wyzbył go widok "gościa" siedzącego pod jego drzwiami.
Cudownie. Zapowiada się dłuuuga noc.
- Znowu Ci się pomyliły mieszkania, czy postanowiłeś mnie powitać? - Zapytał na tyle głośno, by ewentualnie zbudzić Akivę. Boże, do czego jego życie zmierza, skoro nie dziwi go widok ćpuna pod wpływem przy drzwiach swojego domu...
W międzyczasie przystąpił do otwierania drzwi... I odsunięcia wycieraczki. Jest jakieś siedemdziesiąt procent szans na to, że zaraz będzie musiał mu pomagać tu wejść. Jeszcze tego brakowało,b zrzygał mu się na wycieraczkę.
On to ma jednak zbyt dobre serce.
- A więc? Nie nauczyli, żeby od wszelkich złych tabletek i innych takich świństw trzymać się z daleka? - Jeszcze był git, jeszcze był spokojny. Krytycznym okiem oceniał stan "sąsiada", zastanawiając się czy lepiej od razu go wprowadzić do mieszkania, czy może wpierw rozebrać.

Alleluja.... Wybawienie we własnej osobie.  Chociaż Akiva nigdy by nie pomyślał,  że Jezus może być taki przystojny...
Otrząśnij się!
-Pomyślałem,  że takie bożyszcze jak ty zasługuje na komitet powitalny. -mruknął słabo i uniósł głowę obdarzając właściciela mieszkania pod którym koczuje, krzywym uśmiechem.  
Ok, trzeba się ogarnąć i przymilić bo inaczej mężczyzna mu nie pomoże. Szukając podparcia w ścianie,  która jakoś dzisiaj dziwnie nie była stabilna podniósł się z niezadowoleniem wymalowanym na twarzy i dmuchając na zimne oparł się o ścianę spoglądając w stronę długowłosego.
-Najwyraźniej wszystkie ostrzeżenia nie docierają do mojego tępego mózgu.
Rany, teraz mu głupio... Zawsze przychodzi do niego tylko gdy czegoś chce, potrzebuje jego pomocy. A potem się zmywa i ma go gdzieś.  Pewnie tym razem Akiva postąpi nie inaczej.
-Sorry Nico, nie chcę ci zawracać twojego ślicznego tyłka tylko mam małą prośbę.
Boże, czy jemu odpowiada ten stan? Normalny człowiek zlał by takiego ćpuna jak on. Ale nie... Nico z uporem osła zawsze,  niezależnie od stanu w jakim bywał Akiva, robił mniej więcej to o co go poprosił. Co za człowiek...

Nicolas był naprawdę zmęczony. Nikt nie ma ochoty targać i ogarniać ćpuna ledwo stojącego na nogach o trzeciej w nocy, zwłaszcza w momencie kiedy ma się wstać o siódmej rano. Co jednak poradzić, ćpun ten był całkiem pocieszny i użyteczny, kiedy już doprowadzi się go do stanu używalności i zabierze na dłuższą chwilę zabawki.
"Oho, humor mu dopisuje. Tak źle nie jest."
- A gdzie chleb z solą i dzieci w strojach ludowych, hm? O powitalną kreskę nie pytam, bo chyba wszystkie wyszły. - Niezbyt pasujący, cyniczny uśmiech pojawił się na twarzy modela. Ajajaj, taką ładną buźkę kaleczyć takim grymasem. Akiva go sprowadza na złą drogę.
Z mieszaniną politowania i rozbawienia obserwował próbującego zachować pozory ogarnięcia hakera, samemu opierając się luźno o ścianę i krzyżując nogi.
- Zdążyłem zauważyć, i jedno i drugie. Masz zamiar wejść, czy będziemy raczyć resztę sąsiadów opowieściami z Twoich ekscesów, jak już zapytam dlaczego znowu - mimo wielu prób perswazji i rozmowy jak z człowiekiem - przychodzisz w stanie co najmniej poniżej poziomu? - Zapytał nad wyraz spokojnie, przesuwając między palcami jedno z pasm swoich włosów, przyglądając się nim jak gdyby nie zauważał chwiejącego się Akivy.
Cóż, zapewne jako znanej osobie taka znajomość nie wyjdzie mu w dalszych rokowaniach na dobre, jednak chrzanić. Półświatek bananowców wychodził mu już wszystkimi dziurkami, a ewidentnie nie należący do niego i popełniający błąd za błędem Akiva był... Może nie tyle miłą, co sporą odskocznią. Działał na niego w podobny sposób jak wieczory w barach, klubach i takie tam rozrywki.

Akiva skrzywił się widząc ten cyniczny, dla niego nawet groźny uśmiech na twarzy modela. No cóż,  mało kto cieszy się na widok zapchlonego kundla pod swoimi drzwiami. A w szczególności, gdy ten ktoś ma ręce pełne roboty, a nie jak kundel, który robi co chce.
-Twoja przewidywalność jak zwykle mistrzowska.-mruknął trzymając już pionową pozycję, która jak miał nadzieję będzie dość stabilna by za krótką chwilę nie zaryć jedynkami w podłogę.
Wypuścił powietrze z płuc widząc rozbawioną nutę w wyrazie twarzy Nico. Ok... Nieważne,  niech myśli co chce w tym momencie.  Póki jeszcze nie jest całkowicie zły na Akivę.
-To już wolę wejść...-odpowiedział cicho obserwując jak mężczyzna gładzi pasmo swoich włosów niby to w spokojnym geście, który jednak wydawał się oddawać całe jego poirytowanie na widok przybłędy o tak późnej porze.
Jak już wejdzie... i zdoła wydukać swoją prośbę zacznie się znowu gadka o demoralizacji, o tym jak wielkie dno sobą reprezentuję i inne duperele. Świetnie.  Bo przecież Akiva nigdy nie próbował się naprostować, bo to jest takie łatwe i proste...
-Wpuścisz?-machnął głową w stronę zamkniętych drzwi lecz przemilczał w swojej wypowiedzi fragment "póki jeszcze stoję" niechcąc budzić irytacji w mężczyźnie.

- Jasne, jasne. - Powiedział, nadal spokojnie, po czym odsunął się od ściany i z kieszeni spodni wydobył klucz do mieszkania. Rach-ciach i już wrota do łona Abrahama Akivy stały otworem, jako nogi przydrożnej panienki.
Odwrócił się przez ramię w kierunku drugiego mężczyzny zanim wszedł, taksując go wzrokiem. Wymaga pomocy, czy sam się wtoczy? Najlepiej zapytać samego zainteresowanego.
- W skali od jednego do bełta, jak oceniasz swój stan? - Zagadnął delikatnie, zatrzymując wzrok ciut dłużej niż wypada na dłoni podtrzymującej ścianę.
To nie tak, że Nico chciał źle dla Akivy... Troszczył się o niego niczym o młodszego braciszka przecież! Gdyby nie fakt, że takiego co to od czasu do czasu go puknie można by pomyśleć, że to chwilowe zastępstwo za siostrę modela. W końcu była tak daleko - na kogo miał przelać swoje "matczyne" uczucia jak nie za ćpuna mieszkającego za ścianą?
Otóż nie. Nicolasowi po prostu żal się robiło na myśl, że taki zdolny i ładny chłopak miałby się zmarnować w tak głupi sposób, jak podtopienie we własnej wannie.

Z wytchnieniem i ulgą obserwował jak model dobywa klucz od mieszkania i bez większych zmagań otwiera drzwi.
-Poziom piąty, mdłości. -mruknął spoglądając z wyrzutem na Nico.
Przecież nie raz bywało o wiele gorzej, gdzie jego stan można by określić mianem tragicznego, a już nawet nie pamiętał jak w ogóle dostał się w opiekuńcze ramiona jego przystojnego wybawcy. O rany.... ile on już tu treści pokarmowej u niego zostawił przez ten cały czas.
A dlaczego by nie podręczyć ODROBINKĘ właściciela tego jakże przytulnego mieszkanka?
Robiąc krok do przodu wtoczył się do środka z nieodgadnionym jękiem, który złudnie przypominać mógł swoim brzmieniem czynność potocznie zwaną rzyganiem.

- Zajebiście. Tylko nie podsumuj tego na moim dywanie. Bo mi aż żal kobiety, która to będzie sprzątać. - Westchnął, odsuwając się łaskawie w bok i czekając aż Akiva wtłoczy swój zwłoko-odwłok do środka. Szczęśliwym trafem dywan przy wejściu był całkiem miękki, a do najbliższej "niebezpiecznej" krawędzi szkodliwej nagrzanemu w trzy chuje hakerowi lub półtorarocznemu dziecku był kawałek. Tak więc, nawet gdyby Akiva zapragnął się w przypływie radochy walnąć w przedpokoju - buźki sobie nie rozkwasi.
Ale wracając do tematu rzygów. Oby było to tylko złudne wrażenie.
Nico - westchnąwszy wpierw w sposób godny umierającego za niewdzięcznych żydów i ich cholerny grzech pierworodny czy co tam Jezusa - zerknął powoli i z obawą do środka, wychylając się przez framugę.
- Bardzo jest źle?

Opierając się o ścianę plecami zjechał w dół do siadu i.zaczął mocować się z butami.Przeklinając swoje zamiłowanie do ciężkich buciorów ciągnąc za sznurówki spojrzał na swojego wybawiciela.
-Kobieta?  Tym razem sprowadziłeś sobie ladacznicę, która będzie spełniać twoje zachcianki? -burknął zdejmując pierwszy but.
Pff, kobiet mu się zachciało. Nie żeby był w jakiś sposób zazdrosny o to, kogo posuwa Nico, wszystko mu jedno...  Droga wolna.
-Jest git... Póki nie stoję.  
Prawie wyrywając sobie stopę że stawów wyszarpnął ze swojej nogi drugiego glana i z jękiem oparł głowę o ścianę.
-Chcę pić... A najlepiej pokaż gdzie masz apteczkę. -i oby była dobrze wyposażona w masę środków przeciwbólowych.
No dobra, nie będzie siedział całą noc pod drzwiami.  Podnosząc się z trudem (ale za to bez niczyjej pomocy) ściągnął z siebie kurtkę i rzucił ją w kąt, w ślady butów.

Uśmiechnął się delikatnie, słysząc pyskówkę ledwie przytomnego Akivy. O sprawności manualnej już nie mówiąc.
- Owszem, moje zachcianki związane z czystym mieszkaniem. Nie każdy lubi towarzystwo pleśni i robactwa, nie każdy ma też czas sprzątać samemu. - Wytłumaczył cierpliwie, przechodząc do aneksu kuchennego. Naprawdę... Gdyby Akiva czasami wyściubił nos z tej swojej nory to zauważyłby, że do Nico codziennie przychodzi kobieta, nieco po czterdziestce, odkąd tylko tu mieszka. Gosposia. Co on robił całymi dniami? Mieszkali na jednym piętrze!
- Żebyś się jeszcze bardziej dobił? Mało Ci chemii we krwi? - Prychnął, kładąc wolną dłoń na biodrze. - Nie ma apteczki, ćpunie jeden. Ze znieczulaczy mogę Ci zaoferować tylko cios patelnią przez łeb. A teraz pij.
Podał mu szklankę, i nie czekając na niego ruszył do salonu. Po drodze ściągnął z siebie kurtkę, odwieszając ją na wieszak.
- A więc? Impreza była chociaż dobra? - Zapytał, opadając na wręcz nieprzyzwoicie miękką kanapę. Człowiek siadał i już nie miał ochoty wstać. Mru.

Idąc za Nico do kuchni oparł się nonszalancko o blat.  Próbując wyglądać na bardziej przytomnego niż w rzeczywistości był, jednocześnie z trudem starał się najzwyczajniej w świecie nie przewrócić.  
-Pozwól, że zgadnę... Wysoko, niebieskooka blondyna,  nieskrępowana niczym, lubi ostrze, uległa... Ta, lubisz takie jednonocne przelotk,  czyż nie?
Słysząc że najwyraźniej jego wybawiciel specjalnie pozbył się wszystkiego co można by zastosować jako znieczulacz, z pogardą ruszył za nim do salonu kurczowo ściskając w dłoni szklankę wody, którą od niego dostał. Uważając żeby nie wylać wody opadł obok Nico na kanapie.
-Impreza...? Żartujesz?  Kazałeś się ogarnąć to próbowałem. Niemal tydzień na detoksie!  -spojrzał z rozpaczą na bruneta szukając u niego zrozumienia. -Ale zjebałem...-z westchnieniem i zrezygnowaniem przyssał się do szklanki.

WePrzewrócił oczami na wywód swojego mniej przytomnego pupilka, zerkając na niego lekcewważąco przez ramię.
- Tak, Akiva. Znasz mnie na wylot. Totalnie jarają mnie wyuzdane czterdziestoletnie milfy, traktujące mnie w jak niedożywionego wnuczka i próbujące mi wmusić schabowego między posuwaniem na stole a blacie.- Uśmiech firmowy numer jeden olśnił bruneta niczym zaćmienie Słońca Majów.
Korciło go jeszcze by się dopytać, czy to nie jest przypadkiem tak, że jego podopieczny jest zwyczajnie zazdrosny, jednak nie był już tak okrutny. Wyglądało na to, że haker miał już wystarczająco niewesoły wieczór. Może by okazać nieco serca i troski?
Westchnął cicho, zerkając zze zrezygnowaniem na Mânena, po chwili wahania obejmując go ramieniem i przyciągając do siebie w opiekuńczym geście. Najwyżej go obrzyga lub obleje wodą, ryzyk-fizyk.
- Nadal jesteś pewny, że nie chcesz mojej pomocy? Znan naprawdę dobrych lekarzy, hajsem też nie musisz się martwić. - Przypomniał jeszcze raz, przesuwając dłonią po nieco mokrawych włosach Akivy. Trzeba będzie go umyć przed lulu.

Wyobrażając sobie w głowie "ideał" Nico, odstawił ze zdegustowaniem opróżnioną już szklankę z głośnym trzaskiem.
-Jesteś obrzydliwy. -skwitował promienny uśmiech długowłosego playboya. Wizja starszej pani, schabowego i zaspermionego stołu popsuła mu nawet smak wody pozostawiając wyimaginowany posmak w ustach. -Chyba naprawdę chcesz oglądać dzisiaj mojego pawia. Będzie tęczowy jak te tableteczki! -posłał mu zgryźliwy uśmiech przymykając po chwili oczy gdy ten go objął.
Aha, zaraz uruchomi mu się tryb dobrego tatko...
-Jestem pewien, naprawdę nie chcę się znowu o to z tobą kłócić. -westchnął spoglądając na niego zza ramienia. -Mimo pozorów potrafię o siebie zadbać.
I tak już dość narzucał się w przeszłości temu człowiekowi. Zdaje sobie bardzo dobrze sprawę z tego, że gdyby nie on w wielu sytuacjach pewnie gnił by już w rynsztoku, a jednak nadal nie potrafi tego głośno przyznać.
-I tak wiele ci wiszę...

Zaśmiał się cicho, z rozbawieniem obserwując zniesmaczoną minę swojego towarzysza. Ojej, ojej, czyżby ktoś tutaj miał nadzwyczajnie wrażliwy żołądek? Ah, no tak.
- Oh, no nie bądź taki delikatny. - Zachichotał z szelmowskim uśmiechem, nachylając się i w ramach "wynagrodzenia" za ten najwyraźniej raniący zmysły estetyczne obraz przesuwając ustami po szyi bruneta.
Tryb dobrego tatka się nigdy Nico nie uruchamiał. On cały czas był na chodzie. Przynajmniej jeśli chodzi o Aktivitę.
- Kto tu mówi o kłótni... To inteligentna rozmowa. - Mruknął, przesuwając nosem po skórze Manena. Uważaj za głupotę, że chłopak odrzuca jego pomoc. Rozumiał dumę i tak dalej, ale czy nie lepiej rzucić nałóg raz a porządnie.
- Właśnie widać... - Przewrócił oczami. - Gdybym nie chciał Ci pomagać -nie proponowałbym. Prawda?

Mruknął czując oddech Nico na swojej szyi. Hmm, cóż to za zaczepne gesty...
-Jeśli myślisz, że tymi czułymi gestami zagniesz mnie i zmienię zdanie, to błędnie oceniłeś stan mojej trzeźwości. .-odwrócił się do niego całym ciałem i położył mu rękę na biodrze. -Za często używasz na mnie swoich gierek. A poza tym, inteligencie, ty zawsze upierasz się na swoim, więc rozmowy negocjacyjne z tobą zawsze kończą się tak samo.
Huh... Owszem, że pomagasz... Zawsze i wciąż, nie rozumiem tego uporu.
-Muszę się ogarnąć.-że zdegustowaniem spojrzał na swojego ubranie znajdujące się w stanie, co najmniej tragicznym.

Nos Nicolasa zastygł w pół drogi do żuchwy Akivy, kiedy chytry i przebiegły plan został odkryty.
A niech to...
- Wiesz, kiedy się tutaj wtaczałeś to wyglądałeś jakbyś był skłonny uwierzyć nawet w istnienie smerfów. - Mruknął, siadając prosto, jednak nadal z jedną dłonią obejmującą w pasie drugiego mężczyznę.
- Oooh, przesadzasz. Nie tak często. - Przewrócił teatralnie oczami, rozkładając ręce w geście bezradności. - Poza tym, chyba lubisz gdy stosuję swoje gierki. Prawda? No i skoro zawsze kończą się tak samo, to dlaczego po prostu nie ulegniesz?

Przesunął krytycznym spojrzeniem po zmiętolonych ciuchach kochanka, w zadumie kiwając głową.
- Oj... Musisz. - Potwierdził, wstając z kanapy. Wyciągnął dłoń do bruneta, patrząc na niego pytająco.

-Przypominam, że póki siedzę jest w miarę okej, ale to nie oznacza że będę biegał po salonie za kransoludkami.
Co za kokietka...Cwaniak jeden.
Z rozbawieniem pokręcił lekko głową odchylając ja zaraz do tyłu. Mimo wiecznego zrzędzenia długowłosego,  nie sposób się z nim nudzić.
-Oj często... -mruknął przymykając oczy.  
Cóż, jest dość późno, a on mimo wszystko pada ździebke na pysk.
Powiódł wzrokiem za Nico kiedy ten wstał i chwycił jego dłoń ruszając w jego ślady.
-Gdybym zawsze ulegał, byłoby nudno, co nie?-mruknął idąc za nim do łazienki.

Pociągnął Akivę nieco do góry, pomagając mu unieść się z powierzchni miękkiej rozpusty aka kanapy. Całe szczęście, że z niego takie chuchro... Inaczej byłoby słabo w chuj, zwracając uwagę na to, że niestety to Nicolas był częściej zmuszony do targania hakera, nie na odwrót. A szkoda. Miło by było chociaż raz móc się upodlić bez ryzyka, że nikt go nie podniesie z tego rowu.
- Prysznic czy wanna? - Zapytał, kiedy już odstawił Kivi bezpiecznie do szafki, upewniając się że nie ma on zamiaru wyjebać orła. Chociaż w sumie... Wystarczy jedno spojrzenie na jegomościa, by stwierdzić co będzie odpowiednie. - Wiesz co, w sumie nawet nie odpowiadaj. Rozbieraj się.
Usiadł na brzegu wanny, odkręcając kurek i czekając. W międzyczasie spiął włosy by mu nie wlatywały do oczu, zdejmując swetropodobne coś.

Kiedy Akiva miał zamiar odpowiedzieć "prysznic",  ponieważ chciał jak najszybciej doprowadzić się do powierzchnego ładu długowłosy sam za niego zdecydował co dla niego lepsze. W sumie często Nico decyduje za niego, za co powinien być często wdzięczny... Ale jakoś tego w szczególny sposób nie okazuje.
Przysiadając na brzegu wanny by nie kusić losu ściągnął z siebie koszulkę i zaczął rozpinać pasek od spodni.
-Dla ciebie zawsze darmowy striptiz.-wyszczerzył się w glupkowatym uśmiechu zsuwając spodnie z bioder razem z całą resztą.  
Wchodząc do wanny westchnął głucho z aprobatą czując jak opływa go ciepła woda.
-Bożeeeee... Dlaczego ja nie korzystam z wanny u siebie...?  
Hm, może dlatego, że czasami nie jest w stanie z niej korzystać samodzielnie?
Wyciągnął rękę w stronę Nico i zaczepnie pociągnął go za spięty kucyk.
-Wskakuj. - machnął powoli brodą wskazując wolny koniec wanny.

Bo już tak czasami bywa, że biedne, nieumiejętnie się zajmujące sobą zwierzątko ktoś musi ogarniać. A żeby je ogarniać jak najlepiej, Nico uznał już dawno temu, że trzeba od czasu do czasu pokazać skąd zapadają decyzję. Inaczej to-to by się już dawno temu rozbestwiło.
- Darmowy? No patrz, a ja już przygotowałem hajs. - Mruknął, z lekkim uśmiechem przyglądając się "pokazowi". I będąc gotowym w każdej chwili złapać tę rozochoconą striptizerkę, gdyby jednak postanowiła polecieć na glebę, a nie Nico.
- Bo nie nadaje się do użytku? Tak obstawiam. - Mruknął, biorąc w dłoń słuchawkę.
A teraz czas na obowiązki.
- Nie ciągnij... - Mruknął, rzucając mu ganiące spojrzenie. - Wskoczę jak się czymś zajmę. A raczej kimś.
Mówiąc to położył dłoń na kurkach z wodą, opierając się o nie.
- A więc. Powiesz mi grzecznie co zaszło? - Uśmiechnął się łagodnie, tak jak tylko umiał.

Szczerze powiedziawszy, nie wyobraża sobie życia bez Nico. Tak naprawdę nic go przy nim nie trzyma, ale jednak zawsze do niego wraca jak bezdomny kundel, którego trzeba doprowadzić do porządku. Ale on ciągle wraca i wraca... i tak w kółko. Wciąż model musi się z nim cackać i niańczyć.
Moja wanna nie nadaje się do użytku? Cóż... dawno do niej nie zaglądałem.
-Mhh, całkiem możliwe. Może pożyczę sobie twoją kobitkę, niech przywróci ją do stanu używalności. -chlupnął ręką w wodę. -No chyba, że już ją tak zajechałeś, że nie da rady tego zrobić. -wyszczerzył się zaczepnie pryskając lekko w stronę długowłosego.
Słysząc zadane pytanie westchnął z rezygnacją. No? Nie będzie owijał bezsensownie w bawełnę.
Odchylił głowę do tyłu pozbywając się z twarzy głupiego uśmieszku.
-Pożycz kasę.-mruknął z nutką powagi w głosie -Oddam, wszystko, w przyszłym miesiącu. -pociągnął Nico za zwisającą kitkę.-Obiecuję.
Błagam nie pytaj o powód, błagam nie pytaj po co mi one, błagam, błagam...!
Jakoś nie ma ochoty opowiadać Nico o swojej najnowszej porażce, z której jak zwykle, przez swoją głupotę, bez jego pomocy nie wybrnie.