Hotel "Amorius"

- Uwierz mi, JEST tragicznie. - odparł, ściągając usta w wąską linię. Mógłby powiedzieć więcej, żeby Yosh miał jaśniejszy obraz sytuacji, ale nie sądził, żeby drugiej stronie konfliktu to się spodobało. Lepiej by było, gdyby Naoki sam ponarzekał na Francuza, jaki to on jest niedobry i podły. I w sumie może to będzie miało miejsce. Ale Juliena niestety przy tym nie będzie.

- Skoro tak, to niestety nie mogę Ci dać procentów. Klauzula sumienia mi na to nie pozwala. - odparł z pełną stanowczością. Jeszcze tego tylko brakowało, żeby chłopak trafił przez jego nieodpowiedzialność do szpitala i nabawił się kij wie jakich komplikacji. Wystarczy, że Julien samemu sobie psuł życie doczesne, nie będzie za sobą ciągnął bogu ducha winnych ludzi.

- Mogę Ci zaproponować... no nie wiem, soczek, albo wodę. Zależy co jest w mini-lodówce. I kasą nie powinieneś się przejmować. Ciuchy oczywiście Ci pożyczę i odstawię na miejsce, spokojnie. A do internatu pewnie zajrzę i tak na moment, bo chciałem się spotkać ze znajomym. Pozował mi do jednej sesji, może będzie miał trochę czasu, żeby umówić się na powtórkę. - nie powiedział, że chodzi o Ichiro, transwestytę z młodszego rocznika, który zamieszkuje akademik. Niby zauważył, że Yosh jest znacznie bardziej tolerancyjny, niż Naoki, ale każdy ma przecież jakieś granice. Pan Niquet też pewnie nie byłby zachwycony, gdyby się dowiedział, że jego syn puszcza się na lewo i prawo. Tyle dobrego, że nie jest kobietą, bo pewnie nie nadążałby za ciążami i miał potem rozstępy na swoim seksownym ciele.

- A co tam u Ciebie? Dobrze się czujesz w szkole i akademiku? Masz czas na spotkania z dziewczyną i inne rozrywki? - zapytał, postanawiając zmienić temat na nieco przyjemniejszy, a jednocześnie zdobyłby tym odrobinę spokoju i nie byłby zasypywany kolejnymi pytaniami. Nie lubił mówić o swojej przeszłości, ani też o uczuciach. Tyle czasu starał się wszystkie głębsze emocje w sobie tłamsić, a teraz, gdy było ich od cholery, nie potrafił z nimi dojść do porządku. Nie potrafił ich zdefiniować, zrozumieć. A jeśli nie mógł ogarnąć sam siebie, to jak mógłby zrozumieć postępowanie byłego współlokatora?

W końcu, po namowach ze strony Yosha, wewnętrznej walce z samym sobą oraz przyszłymi wyrzutami sumienia, Julien zdecydował się podać młodszemu chłopakowi szklankę złocistego trunku z lodem, w duchu modląc się, żeby jego towarzysz nie musiał dziś sięgać po leki. Aż uśmiechnął się lekko, widząc grymas na jego twarzy. Mógł się spodziewać, że nastolatek niekoniecznie pija tego typu trunki, ale cóż, chyba każdy powinien wiedzieć, że whiskey nie żłopie się ze szklanki, jak pierwszy lepszy soczek. Ją trzeba sączyć, delektować się tym cierpkim smakiem. No i jeśli jest się przeciętnym człowieczkiem, zawsze można ją lekko rozcieńczyć wodą czy colą, chociaż Julien uważał to za głupotę.
- No właśnie o tego chłopaka mi chodzi. Jest świetnym modelem, serio. I ma bardzo fajną osobowość. Powinieneś z nim porozmawiać, nie pożałujesz. Chociaż trzeba pamiętać, że lubi być traktowany jak dama. – zauważył, przypominając sobie swoje pierwsze spotkanie z rudowłosym chłopakiem. Cóż, był bardziej kobiecy i delikatny niż jakakolwiek dziewczyna, która próbowała go kiedykolwiek poderwać, jednak miał w sobie coś, co przyciągało uwagę i chciało się zawrzeć z nim głębszą znajomość.
- Na sesję Cię pewnie wyciągnę po egzaminach, zdjęć nigdy dość. Szkołą nie powinieneś się aż tak przejmować. Nauczyciele są w porządku. Profesor White… no nie wiem, co o nim powiedzieć. Jest chyba po prostu wymagający. Mnie za to trochę przeraża biolog… To brzmi śmiesznie, gdy o tym mówię komuś innemu, ale ma spojrzenie jak kot. Mam pieprzone wrażenie, że spogląda w głąb mojej duszy. – odparł z nietęgą miną, samemu upijając łyk alkoholu ze szklanki. Tak, to było momentami straszne, naprawdę straszne. Chociaż większość znajomych mówiła mu, że przesadza, bo Raegan nie dręczył ich przecież jakimiś tematami z kosmosu, tylko starał się po prostu zrealizować program. Francuz jednak wiedział swoje i nie mógł się wyzbyć dziwnego uczucia, które towarzyszyło mu na każdej lekcji biologii.
Słuchał go i słuchał, popijając swoją whiskey i czasem lekko mieszając szklaneczką, przyglądając się rozpuszczającym się powoli kosteczkom lodu. I tak było do momentu, gdy rozmowa zeszła na tematy związane z fizycznością człowieka.
- Jest znacząca różnica między zdjęciem pornograficznym a aktem. Tak samo jak między filmem czy książką erotyczną a zwykłym pornosem. Chociaż teoretycznie tekstu pisanego nie uznaje się za pornografię, nawet jeśli nie można nazwać go inaczej, bo na erotykę jest zbyt… prostacki, że tak powiem. Z reguły przy zdjęciach typu akt nie uwiecznia się twarzy partnerów. Co innego przy jednoosobowych aktach. Tak czy siak, w tego typu zdjęciach zwraca się uwagę na magię zbliżenia, namiętność, bliskość, uczucia, piękno chwili. A nie to, że koleś zerżnął jakąś laskę w usta czy coś w ten deser. Chociaż mi jeszcze nie przyszło fotografować pary. – powiedział, wzruszając lekko ramionami. Wiedział, że takie obrazowe porównanie najlepiej wyjaśni chłopakowi różnicę między tymi dwiema kategoriami zdjęć. Uśmiechnął się jednak nieco szerzej, gdy Yoshimitsu zaczął dopytywać o szczegóły męskiego zbliżenia. Ach, o tym to mógłby opowiadać godzinami. W końcu było o czym. Jednak możliwe, że nie wszystko uszy młodszego chłopaka chciałyby usłyszeć.
- Zależy. Niektórzy lubią bardziej agresywny seks i im to nie przeszkadza, ale można uniknąć bólu i dyskomfortu. Najważniejsze jest przede wszystkim zaopatrzenie się w jakiś płyn, żel nawilżający. Wtedy penetracja jest łatwiejsza, no i unikniesz bolesnych otarć i uszkodzeń w swoim wnętrzu. Inaczej mógłbyś chodzić krokiem kaczki. Partnera należy odpowiednio przygotować. Że tak powiem kolokwialnie: rozciągnąć. Zwieracze są niestety ciasne, więc potrzeba drobnego „masażu”, żeby rozluźnić mięśnie. No i wypadałoby, żeby osoba na dole też starała się rozluźnić, a nie dodatkowo spinać, bo to tylko zwiększa odczuwany przez nią dyskomfort. Czasem jest tak, że jeśli uprawia się seks często, to mięśnie są już przyzwyczajone i łatwiej jest partnerowi się przyzwyczaić. Chociaż są takie przypadki, które nawet wtedy mają cholernie ciasne tyły. – zauważył, dopijając resztkę alkoholu. Aż mu się przypomniały ferie zimowe spędzone z Tomem, kiedy kochali się nawet po dwa czy trzy razy dziennie, a on nadal potrzebował porządnego przygotowania. Najwyraźniej jego tyłek był stworzony do seksu analnego.
- Można o tym gadać i gadać ze strony teoretycznej, jednak nic nie jest lepsze od praktyki. Facet wie, co najlepiej jego samego nakręci, więc łatwiej mu w sumie podniecić innego faceta. Zna typowe dla mężczyzny wrażliwe miejsca, a sporo frajdy znajduje odkrywanie nowych, równie lub nawet bardziej czułych punktów. Zupełnie inaczej jest, gdy widzisz pod sobą lub nad sobą chętne, rozgrzane męskie ciało, silne ramiona wokół, niski, seksowny głos i czujesz, jak ktoś wypełnia całe Twoje wnętrze. W sumie… - przerwał na chwilę swój wywód, zastanawiając się nad czymś. Zaczął liczyć coś na palcach. - … miałem ponad trzy miesiące przerwy od ostatniego razu. Matko, nawet nie zauważyłem. – mruknął bardziej do siebie, niż do niego. To była ewidentnie najdłuższa przerwa w jego „łóżkowej karierze”.  Najśmieszniejszy był jednak fakt, że nie zwrócił nawet na to uwagi, chociaż każda dłuższa abstynencja dawała mu się do tej pory we znaki. Dziwne...

- Można to nazwać wewnętrznym masażem. To tak jakbyś robił innemu chłopakowi palcówkę. - zaśmiał się cicho. Cóż, niektórzy posługiwali się określeniem typu "masaż prostaty". I o dziwo nie tylko część homoseksualna lubiła ten typ pieszczot. Chociaż najwyraźniej Yosh nie miał w ogóle pojęcia o takiej możliwości sprawiania pieszczot innemu mężczyźnie. Było to jednak do wybaczenia, bo przecież chłopak jest hetero. A że był dociekliwy i zapragnął pogłębić swoją wiedzę z pomocą starszego kolegi, to inna para kaloszy.
- Powiedzmy, że w pewnym momencie przynajmniej raz w tygodniu chodziłem na imprezy. Kończyły się praktycznie tak samo. Można to nazwać miłym przyzwyczajeniem, nawykiem, coś w tym stylu. Powiedziałem, że to sporo, bo nie zdarzyło się jeszcze, żebym miał taką przerwę i jej nawet nie zauważył. To trochę dziwne. - mruknął, odstawiając swoją szklankę na pobliską szafeczkę. Możliwe, że to wszystko przez ostatnią rozmowę z Tomem. Mężczyzna skutecznie go dobił swoimi słowami. Nie zanosiło się na to, żeby chłopak kiedykolwiek o tym zapomniał czy mu to wybaczył. A że z Naokim sprawy potoczyły się, jak się potoczyły... To w sumie nie dlatego, że Julien miał potrzebę. Raczej dlatego, że to był Naoki. Chociaż i tę myśl Francuz starał się wypierać ze swojej głowy. Ciężko jednak walczyć z własnymi pragnieniami.
- No oczywiście. Nie wszystko skupia się na przyrodzeniu. Zobacz. - powiedział, przysuwając się bliżej niego. Wyciągnął rękę i delikatnie przesunął paznokciami po jego karku, a następnie niżej, wzdłuż kręgosłupa, w tym przypadku jednak przez koszulkę. Nachylił się i skubnął lekko wargami jego ucho, przy okazji owiewając je swoim ciepłym oddechem.
- Jest wiele wrażliwych miejsc. Kark, kręgosłup, uszy, czasem okolice obojczyków, sutki, uda... a w szczególności wnętrze. Jest mnóstwo sposobów, żeby rozgrzać mężczyznę do czerwoności. - szepnął, przyglądając mu się z zainteresowaniem.

Zaśmiał się cicho, słysząc sugestię ze strony Yoshimitsu. Julek nie miał obowiązku wiedzieć jak wiele doświadczenia nabył do tej pory jego młodszy kolega. Zdawał sobie przecież sprawę z tego, że zdarzały się takie "rodzynki" pokroju Naosia, które nie wyszły poza zakres pocałunków. No ale najwyraźniej Yosh do tejże grupy samców nie należał. W sumie to i dobrze. Francuz wychodził z założenia, że takie "jednorazowe" wyskoki są znacznie przyjemniejsze, gdy ma się do czynienia z osobą chociaż w pewnym stopniu doświadczoną. Zabawa w rozdziewiczanie jakoś mu się nie uśmiechała. Prawdopodobnie miało to związek z tym, że sam żałował, iż tak wcześnie przeszedł swoją inicjację seksualną, do tego z, jak się koniec końców okazało, nieodpowiednią osobą. Może gdyby nie to, nie znajdowałby się w tej sytuacji?
- Ty tak twierdzisz. Ja porównania nigdy mieć nie będę i jakoś nie czuję się z tym źle. - odparł, z zainteresowaniem obserwując poczynania ciemnowłosego. Zdziwił się nieco, gdy poczuł jego wargi na swoich. Nie spodziewał się powtórki sytuacji z ich nocowania w pokoju Asakury, jednak... nawet mu to odpowiadało. Odwzajemnił pieszczotę, obejmując go mocniej. Nie miał nic przeciwko powolnym i delikatnym pieszczotom, jednak na dłuższą metę zaczynały być nużące. Nic więc dziwnego, że po chwili sam pogłębił pocałunek. Wsunął język w usta chłopaka i zaczął nim badać ich wnętrze.
Praktycznie wcale nie zareagował, gdy poczuł jego palce na swoim brzuchu. Takie delikatne muśnięcia nie mogły zrobić na nim wrażenia. Nic więc dziwnego, że popchnął lekko chłopaka na plecy i zawisł nad nim z lekkim uśmiechem na ustach.
- Za mało działania. - szepnął, patrząc mu prosto w oczy. Pochylił się i ponownie złączył ich usta w pocałunku. Jego ręce zawędrowały pod koszulkę młodszego. Z zadowoleniem badał szczupłe ciało Yosha. Na krótką chwilę przerwał pocałunek, ale tylko po to, by zacząć obcałowywać jego szyję. Dopiero w tym momencie uderzyło go podobieństwo sytuacji. Miał Yosha pod sobą, chętnego i gotowego do działania. Dotykał go w ten sam sposób, w jaki jeszcze nie tak dawno dotykał Naokiego. Niby to nie była dlań nowa sytuacja, jednak chyba pierwszy raz w życiu poczuł się z tym... źle. Po prostu źle. Jakoś tak w jednej chwili cała ta otoczka i nastrój opadły, przynajmniej w Julienie. Westchnął ciężko i odsunął się od Asakury, po czym usiadł obok niego na materacu.
- Wybacz, ale... chyba nic z tego dzisiaj nie będzie. - oznajmił w końcu, patrząc przed siebie i przeczesując palcami swoje włosy. - Nie zrozum mnie źle, tu nie chodzi o Ciebie. - dodał szybko, zwyczajnie nie chcąc, żeby Yosh uznał, że mu się nie podoba, albo że przeszkadza mu jego drobna ruchowa niedyspozycja. - Ja... jakby to powiedzieć... Nie chcę zachowywać się nie fair w stosunku do Ciebie. - I Naokiego. dodał w myślach. Wątpliwym było, by mógł się w tym stanie w pełni skupić na ciemnowłosym. A wyobrażanie sobie innej osoby podczas zdecydowanie mu nie odpowiadało.

Nie spodziewał się, że rozmowa zejdzie na ten tor i że w ogóle komuś powie o tym, co tak cholernie go trapi. A już na pewno nie najlepszemu przyjacielowi Naokiego, którego jeszcze nie tak dawno miał ochotę przelecieć. No i proszę, taka niespodzianka!
Rozmowa w pewien sposób mu pomogła. Spuścił nieco pary i w pewien sposób ulżył samemu sobie. Powiedzenie wprost tego, co się czuje, pozwoliło mu się jakoś pogodzić z faktami, przyjąć do wiadomości to, że naprawdę zakochał się w tym cholernym blondynie. To był spory krok. Jednak jeszcze większy miał przed sobą. Musiał się jakoś pogodzić z młodym Vendellem.

Następnego ranka zgodnie z obietnicą obudził Yosha, pożyczył mu czyste, chociaż odrobinkę przyduże z racji różnicy w budowie ciała ubrania. Sam również się wyszykował i odprowadził chłopaka do internatu.

[z/t]

Już nawet nic nie mówił, gdy Śpiąca Królewna uciekła mu z ramion. Tak dla świętego spokoju, bo Naoki pewnie i tak by nie ogarnął o co mu teraz chodziło. Najważniejsze, że nie zabarykadował się w taksówce i nie kazał facetowi jechać w inne miejsce. Jeszcze by znowu usnął, a taksówkarz wywiózłby go daleeeko, daleeeeko, okradł, zgwałcił, zabił i zakopał w rowie.
Załatwił wszystkie formalności, zapłacił za pobyt i zwyczajnie skierował się z Naosiem ku ich dzisiejszemu legowisku. Nie krył zadowolenia, gdy ta mała złośliwość uwiesiła mu się na szyi. Sam go zresztą objął i przytulił mocniej, jednocześnie podtrzymując, na wypadek gdyby znów zachciało mu się usypiać.
- Stwierdziłem, że wygodniej będzie Ci się spało w łóżku, w temperaturze pokojowej, niż na parkowej ławce w chłodnawy wieczór. - mruknął, głaszcząc lekko chłopaka po plecach. - Weźmiesz ciepły prysznic, zrobię herbatę i pójdziemy spać. Rano zjemy śniadanie i odstawię Cię do domu, dobrze? - uśmiechnął się pod nosem i ucałował krótko skroń blondyna.
Wysiedli na czwartym piętrze. Julien niechętnie odkleił się od Nao, jednak od razu złapał go za rękę i pociągnął w kierunku odpowiedniego pokoju. Już chwilę później wstawiał wodę do elektrycznego czajniczka przy niewielkim aneksie kuchennym w rogu i szykował kubki z herbatą. Coś na rozgrzanie i lepszy sen zawsze było dobrą opcją. Zerknął przez ramię na siedzącego, a właściwie leżącego plackiem na łóżku Vendella.
- Poważnie, weź prysznic. Lepiej Ci się po tym zrobi. - stwierdził z nieco zatroskaną miną. Z doświadczenia wiedział, że kac przed snem bywa jeszcze gorszy, niż o poranku po wstaniu z łóżka. To było umieranie za życia. Przykro było patrzeć na coś takiego.

- Jestem przyzwyczajony do parzenia herbaty sypanej, a do niej idiotyzmem jest dolewać zimnej wody. - wzruszył ramionami z obojętnością. - Dobra, ja też pójdę się ogarnąć. A Ty, skoro już się wysuszyłeś, to maszeruj do łóżka i się wygrzej. Ale najpierw wypij herbatę. - dodał jeszcze, przeciągając się. Ruszył w kierunku łazienki, po drodze ściągając koszulkę przez głowę i rzucając ją bez krępacji na ciuchy zielonookiego żarłoka. Zaraz potem zamknął się w łazience i tam dokończył swój spontaniczny striptiz. Sam wielce nie zmarzł nad tym stawem, jednak mięśnie nieco mu odrętwiały. Ciepła woda płynąca z prysznicowej słuchawki działała na niego kojąco. Nic dziwnego, że po wyjściu spod prysznica i wysuszeniu włosów myślał już tylko o czekającym na niego łóżku, a także ciepłym towarzystwie, które już się w nim pewnie kotłowało.
Wrócił do pomieszczenia, jednak pierwsze co zrobił po rzuceniu ubrań na kolorową stertę, to podszedł do blatu kuchennego i wziął swój kubeczek z już nie gorącą, a tylko ciepłą herbatą. Od razu opróżnił jego zawartość. Cóż, nie lubił pić haustem, ale pieprzyć się z herbatałką przez pół godziny też nie zamierzał. Zaraz potem pomaszerował do łóżka i wpełznął pod pościel, gdzie już grzał mu miejsce skacowany chłopak.
- Boże, jestem zjebany... - wymruczał cierpiętniczo, obejmując chłopaka w pasie i przytulając się do niego. Ostatni raz tak spali bodajże we Francji, kiedy to musieli dzielić jedno łóżko. Chociaż wtedy się nie przytulali. Zasypiali po przeciwnych stronach łóżka, a budzili się koło siebie, jednak również bez przytulańców. Teraz było jakoś tak... milej. Przyjemniej. Spojrzał w zielone oczy chłopaka i uśmiechnął się lekko. Gdyby ktoś mu powiedział, że taka sytuacja będzie miała miejsce, to prawdopodobnie by go wyśmiał. Życie było cholernie zaskakujące.