Gabinet dyrektora

Jeżeli faktycznie chciał wrócić tutaj do pracy to nie mógł ominąć tego miejsca. Spodziewał się, że gabinet kompletnie się zmienił, choćby dlatego, że zmieniła się sama dyrekcja. Nie miał przy sobie żadnych dokumentów, ani kwalifikacji, ufał jednak temu, że jego stare dokumenty zostały w szkole. W końcu nie było to tak dawno temu, aby niszczyć jego wcześniejsze kartoteki wraz z CV i tym podobnymi dokumentami, w których w sumie nic się na dobrą sprawę nie zmieniło.
Nie stresowal się w ogóle, wierzył, że jak nie spróbuje to się nie przekona.
Zapukał więc zaraz w drzwi do pokoju dyrektora i bez pozwolenia po prostu wszedł do środka ze swoim naturalnym wyrazem twarzy. Nadal miał nieco niedopiętą koszule jednak i tak wyglądał dość elegancko, choćby dlatego, że koszula była biała, a spodnie zawsze miał ciemne.
- Dzień dobry...Rey Cross chciałem złożyć podanie o ponowne zatrudnienie Mnie na stanowisko pielęgniarza szkolnego. Przed wakacjami zostałem niesłusznie zwolniony dyscyplinarnie z tego stanowiska i chciałem na nie powrócić.
Powiedział prosto z mostu trzymając w dłoni skrawek papieru a4 , na której napisał odręcznie podanie o przyjęcie do pracy zaraz przed przyjściem tutaj. Skoro miał trochę czasu mógł je poświecić na załatwienie swoich spraw i przy okazji przyszłości. Postawił kartkę papieru na biurku przy którym zaraz usiadł wlepiając ciemne oczy w dyrektora. Guzik Go obchodziło to czy jest teraz zajęty , nie wyjdzie stąd póki nie usłyszy, że wraca do pracy.



\ Proszę o przydzielenie mi GM-a z racji braku dyrektora na forum \

Nowy dyrektor spojrzał na mężczyznę zza swoich okularów. Wydal mu się jakiś niezmiernie krnąbrny i pewny siebie, nawet nie poczekał na pozwolenie wejścia. Odłożył ze stoickim spokojem przeglądane dokumenty.
- Pan Cross... Został pan zwolniony ze względu na wykorzystywanie seksualne uczniów, z tego co pamiętam z rozmów z poprzednim dyrektorem. Jak rozumiem, jest to nieporozumienie i nic takiego nigdy nie miało miejsca? - widać było, że woli się dowiedzieć, co się działo od obydwu zainteresowanych stron. Obserwował pielęgniarza uważnie. - Panie Cross, zależy mi przede wszystkim na uczniach znajdujących się pod opieką tej placówki. Ich dobro jest moim priorytetem, na dalszy plan schodzi cokolwiek innego. I nie mogę pana zatrudnić, jeśli pogłoski, które do mnie dotarły były prawdą.
W komputerze otworzył plik, w którym znajdowały się dane Reya i przejrzał je.
- Z tego co widzę z adnotacji, był pan kilkukrotnie upominany odnośnie palenia papierosów na terenie placówki. Panie Cross, nie mogę pozwolić, by robił pan takie rzeczy w nieodpowiednich miejscach, tym bardziej w gabinecie lekarskim. Jest do tego specjalnie wyznaczona palarnia, wybudowana niedawno, która znajduje się w pobliżu sali chemicznej z tego, co pamiętam. Jest podłączona do wyciągu, choć odnoszę wrażenie, że instalację należałoby wymienić. Pan Petersson zgłosił mi taką potrzebę, podobnie jak pan Vendell. Niestety objąłem stanowisko tuż przed początkiem roku szkolnego i nie byłem w stanie nic zrobić.
Przerwał na chwilę, po czym kontynuował.
- Wracając do tematu. Nim rozpatrzę pańską kandydaturę, chciałbym listę uczniów, o których napastowanie został pan posądzony. Chciałbym z każdym z nich porozmawiać.
Sam dyrektor chętnie by się pozbył obecnego pielęgniarza, ale nie mógł na jego miejsce zatrudnić pedofila. Musiał porozmawiać z uczniami, podobnie jak i nauczycielami pracującymi w tej placówce i znającymi się z Reyem.

Rey nie mógł się powstrzymać. Po prostu musiał się nieco zasmiać odnośnie bredni, które usłyszał na swój temat. Nie mógł uwierzyć , że poprzedni dyrektor rozsiał aż taką plotkę , która była całkowicie niezgodna z prawdą. Kompletnie się mu to nie spodobało. Opamiętał się jednak po chwili i westchnął bezradnie, wsuwając dłoń w swoje ciemne włosy , a łokieć wsparł na załokietniku.
- Przepraszam. Nie mogę uwierzyć jakie brednie na Mój temat pozostawił po sobie poprzedni dyrektor. Nie dotknąłem żadnego ucznia w żaden sposób , który wykraczałby poza wykonywanie Mojego obowiązku jako lekarza\pielęgniarza. To czyste kłamstwo. Nigdy nie molestowałem żadnego ucznia w tej szkole.
Powiedział o dziwo ze stoickim spokojem choć nadal chciało mu się z tego powodu nieco śmiać.
- Aby było zabawniej niejednokrotnie byłem ofiarą molestowania przez poprzedniego dyrektora, który tym sposobem chciał użyć prowokacji na mnie, aby sprawdzić czy byłbym w stanie wykorzystać uczniów seksualnie. Prowokacja mu nie wyszła i w efekcie złości wymyślił całą historie, aby Mnie zwolnić. Nie odwoływałem się od tego ponieważ wiedziałem, że zostając nadal byłbym ofiarą jego molestowań. Zagroziłem mu,że jak się nie przyzna do molestowania Mnie to zawiadomię policje i chwile potem opuścił swoje stanowisko.
Nagiął odroninke prawdę z zawiadamianiem policji, jednak chciał, aby wszystko działo się w tym momencie na jego korzyść.
- Co do palenia przyznaje się bez bicia , że to robiłem, ale jestem skłonny zmienić swoje przyzwyczajenia, choćby dlatego, że jestem w trakcie rzucania palenia, a skoro w szkole pojawiła się palarnia to wręcz cudownie. Przynajmniej będzie można z niej korzystać, gdyż wczesniej takiego miejsca nie było zagwarantowanego.
Westchnął cicho i wysunął powoli dłoń z włosów rozsiadając się wygodniej w fotelu. Wiedział, że bez wątpienia będzie to dość długa i żmudna rozmowa.
- Co do listy to nic mi o niej nie wiadomo. Nie wiem kogo według poprzedniego dyrektora zmolestowałem w szkole za czasów sumiennej i wieloletniej pracy tutaj.

- Przykro mi, że musiał pan znosić ubliżanie tego typu, panie Cross. Dobrze pan zrobił, idąc z tym na policję - powiedział, zamykając plik w komputerze i powracając znów wzrokiem na siedzącego mężczyznę.
- Są jacyś uczniowie, którzy nadzwyczaj często odwiedzali pański gabinet, gdy jeszcze pan pracował? - starał się być taktowny, jednak nie chciał skrzywdzić któregoś z uczniów zbyt pochopną decyzją. - Oczywiście mógłbym sprawdzić to w papierach, bo każda taka wizyta powinna być zapisana, jednak sam pan rozumie, jako nowy dyrektor mam milion rzeczy na głowie i wiecznie znajduje się coś do zrobienia "na wczoraj", więc byłbym niezmiernie wdzięczny, gdyby przekazał mi pan nazwiska uczniów, którzy bywali w pańskim gabinecie nadzwyczaj często? Na pewno pan ich pamięta z nazwisk.
Przygotował kartkę oraz długopis, by spisać dane.
- Mimo wszystko chciałbym z nimi zamienić choć słowo na pański temat, oczywiście w sposób jak najbardziej dyskretny, nie ujawniając żadnych informacji na temat pana pracy czy zwolnienia. Mam przypuszczenia, iż to właśnie o tych częściej bywających w gabinecie uczniów mogło chodzić poprzedniemu dyrektorowi. Obiecuję też zająć się tą sprawą możliwie jak najszybciej i w ciągu kilku dni odezwać się z ostateczną decyzją odnośnie pańskiego miejsca pracy tutaj.

Rey westchnął bezradnie jakby sięgał pamięcią do przeszłości i tego kto mógłby tak często bywać w jego gabinecie. Nie zamierzał udawać, że nikogo takiego nie było. W sumie tylko jedna osoba nad używała jego " gościnności" w gabinecie i bez wątpienia musiał podać tego chłopaka. Nawet na monitoringu by to wyszło. Obawiał się, że właśnie przez tego jednego chłopaka może mieć pogrzebane nadzieje odnośnie powrotu do pracy.
Mam tylko nadzieję, że potem nie będę tego żałować.
- Był tylko jeden uczeń, który dość często przychodził do Mojego gabinetu. Moriyama...Natsuki Moriyama. Teraz chyba będzie w trzeciej klasie.
Powiedział spokojnym tonem głosu wiedząc , że tylko ten jeden uczeń przychodził często. Miał nadzieje, że Natsu w jakiś sposób wybroni Go i zapewni mu powrót do swojej poprzedniej pracy. Nie mógł jednak się skontaktować z chłopakiem, bo byłoby, że manipuluje " świadkiem". Zignorował również wibracje w telefonie choć przez chwile jego serce zabiło nieco szybciej. Pomyślał, że pewnie Jun wrócił już do mieszkania i napisał mu wiadomość. Jak wyjdzie z gabinetu dopiero sprawdzi telefon. Nie chcial być niegrzeczny.
- Nie przypominam sobie, aby jakiś inny uczeń odwiedzał Mój gabinet równie często jak właśnie Moriyama. Więc mam czekać na telefon?
Zapytał zastanawiając się czy spotkanie się na tym zakończy. Nie był zbytnio zadowolony z rezultatów, ale przynajmniej w końcu zaczął coś robić.

- Porozmawiam z Moriyamą i kilkoma nauczycielami, a następnie podejmę decyzję. Mówiąc szczerze to wolałbym, żeby obecnego pielęgniarza zastąpił ktoś o większych kompetencjach i zainteresowaniu wykonywanym zawodem - przyznał w końcu dyrektor, skrzętnie notując nazwisko ucznia na karteczce. Przedyktował też wpisany w dokumentach numer Reya, by upewnić się, iż jest in wciąż aktualny.
- To pański obecny numer, prawda?
Po upewnieniu się, iż jest w stanie skontaktować się z - miał nadzieję - przyszłym szkolnym pielęgniarzem, zadał mu jeszcze jedno pytanie, które wydawało mu się dość istotne.
- Jeszcze tylko jedno pytanie i jest pan wolny, panie Cross. Dlaczego ten jeden uczeń przychodził do pańskiego gabinetu tak często? Czy może być to spowodowane tym, iż ten uczeń się w panu zadurzył? To mogłaby być podstawa plotek, które opowiadał mój poprzednik.

- Tak, nadal go używam.
Zapewnił nowego dyrektora spoglądając na karteczkę z numerem telefonu. W sumie nie spodziewał się, że dyrektor również ma takie samo zdanie o nowym pielegniarzu jak Arisee i Natsu. W sumie wszyscy krytykowali nowego pielęgniarza. Aż bał się Go kiedyś spotkać. Mimo wszystko zastanawiał się co to musi być za człowiek skoro nie był zbytnio lubiany.
Słysząc pytanie zdziwił się nieco. Mógł SOE natomiast tego spodziewać. Każda podstawa była dobra.
Kłamać czy powiedzieć prawdę? W sumie nie wiem co powie Natsu.
Wstał powoli z miejsca wiedząc, że po odpowiedzeniu na to pytanie będzie mógł spokojnie wyjść z gabinetu.
- Tak, zadurzył się we Mnie, ale powiedziałem mu, że nic z tego nie będzie. Przestał tak często przychodzić, a chwile potem zostałem zwolniony. Jeżeli to wszystko to do widzenia. Czekam na wiadomość.
Powiedział jednak prawdę. Przynajmniej to pokazywało Go w trochę lepszym świetle. Nie musiał mówić, że również wtedy łączyły Go jakieś stosunki z Natsu. Miał nadzieje, że chłopak nie zrobi z niego pedofila kiedy przyjdzie na dywanik.
Zaraz wychodząc z gabinetu wyciągnął telefon i odczytał wiadomość. O dziwo nie od Juna, ale od Shona. Zdziwił sie, bo od momentu tamtego pocałunku chłopak się z nim nie kontaktował. Odpisał na wiadomość i udał się do zaprzyjaźnionej apteki gdzie na gębe mógł kupić lek, o który chodziło Shonowi, a potem na samo spotkanie z brunetem.

[ZT]

Pożegnał się kulturalnie z mężczyzną, zastanawiając się nad jego słowami. Istniała przecież szansa, że nastolatek ze złamanym sercem mógłby pobiec do dyrektora i podkoloryzować historię, by tylko zemścić się za odrzucenie.
Postanowił jednak wybadać sprawę i wezwał kilkoro losowo wybranych pracowników placówki, żeby porozmawiać na temat zmiany w części medycznej kadry. Jako jednego z pierwszych wezwał szkolnego konserwatora, który wydawał mu się szczerym człowiekiem, który zgłosiłby, gdyby komuś z uczniów coś się działo. To właśnie Skandynaw jako pierwszy przyszedł do niego w sprawie marnego stanu wyciągu w sali chemicznej i teraz również i palarni.
Później przyszła kolej na szkolnego chemika, który powinien już skończyć zajęcia i kierować się właśnie w stronę gabinetu. Gdy tylko Arisee wszedł do gabinetu, dyrektor poprosił go o zajęcie miejsca.
- Panie Vendell, dostałem dziś podanie o ponowne przyjęcie do pracy pana Crossa. Przed podjęciem decyzji wolałbym się jednak czegoś o nim dowiedzieć. Różne plotki chodzą na jego temat i wolałbym je wszystkie ukrócić. Co może mi pan na jego temat powiedzieć, panie Vendell?

Zapukał cicho, po czym wszedł do gabinetu Dyrektora. Domyślał się, że został wezwany w sprawie Reya. Zamierzał bronić przyjaciela, bo chciał, żeby ten wrócił do pracy w szkole. W końcu musiał mu się odwdzięczyć, bo niejako przez Arisee Rey dostał wypowiedzenie. Ale ten fakt wolałby jednak pominąć przy zeznaniach.
Przywitał się grzecznie i usiadł we wskazanym fotelu. Zamyślił się chwilę nad odpowiedzią, nie chcąc palnąć jakiegoś głupstwa, które pogrążyło by zarówno Cross'a, jak i jego samego.
- Rey, to znaczy pan Cross, jest szczerym i oddanym przyjaciołom człowiekiem. Od kiedy tu pracuję, rozmawiałem z nim wielokrotnie i jest mi bliski. Ma co prawda swój niezbyt godny pochwały nawyk palenia w gabinecie, jednak stara się z tym walczyć. Wiem, że został dyscyplinarnie zwolniony za zarzut molestowania uczniów, jednak mogę zapewnić, że jest to nieprawdą. Poprzedni Dyrektor, jakby to powiedzieć, no uwziął się na niego. Prowokował go, a wreszcie zaczął szantażować. Efektem tego było dyscyplinarne zwolnienie. Jednak pan Cross nigdy nie zaniedbywał swoich obowiązków jako pielęgniarz, podchodził do pracy z pełnym zaangażowaniem. - zapewnił solennie.

- Rozumiem... I pańskim zdaniem jest dużo lepszym specjalistą niż nasz obecny pielęgniarz? - spytał spokojnie, obserwując bardzo mężczyznę. Mimo tak niewielkiego wieku, był bardzo uzdolnionym nauczycielem i dawał z siebie wszystko, by nauczyć wychowanków chemii. Dyrektor zdołał już to wyłapać mimo krótkiego stażu pracy w tej szkole.
- Nie mówi tego pan, by po prostu pomóc przyjacielowi wrócić na dawne stanowisko, prawda? - upewnił się. Ze słów chemika ewidentnie wynikało, że lubi on Crossa i będzie go bronił. Na ile obiektywnie to nikt nie wie. - Sam pan rozumie, zależy mi przede wszystkim na dobrze uczniów tej placówki i nie chcę podejmować pochopnych decyzji.
Po chwili wyjął karteczkę z nazwiskiem Natsukiego i podał nauczycielowi.
- Co mi może pan powiedzieć o tym uczniu. Ponoć nadzwyczaj często bywał w gabinecie pana Crossa

- Oczywiście, że nie mówię tego wszystkiego tylko ze względu na to, że chcę pomóc przyjacielowi. Pan Cross nigdy nie bagatelizował problemów uczniów. Nie ważne, czy było to lekkie zranienie, czy grypa, zatrucie czy coś poważniejszego. Zawsze starał się pomóc wszystkim. Nierzadko przychodził do internatu na moją prośbę, by zbadać chorych uczniów. No i nie wymigiwał się od obowiązków, jak to namiętnie czyni nasz obecny pielęgniarz. - powiedział z przekąsem, szczerze nie trawiąc mężczyzny. Poprosił go raz o wizytę w internacie, bo kilku uczniów powaliła grypa żołądkowa. Dowiedział się wtedy, że "od tego on jest opiekunem, żeby się zajmować takimi sprawami. I że chemik to prawie jak lekarz". Tak, prawie robi wielką różnicę... Chociaż wtedy miał dziką ochotę pobawienia się w lekarza i wypróbowania jak arszenik dodany do herbaty działa na głupotę. Zwłaszcza, że musiał odwołać swoją weekendową wizytę u Ryu, byle zająć się chorymi dzieciaczkami.
- Jestem pewien, że żadna romantyczna relacja nie łączyła tej dwójki. - wyznał. - Bardziej stawiałbym na coś w rodzaju... koleżeństwo? Owszem, słyszałem, że Moriyama liczył na coś więcej, jednak do niczego na pewno między nimi nie doszło. Z tego co wiem, obecnie nie utrzymują ze sobą kontaktów.
No... powiedzmy. Od czasu zwolnienia Reya spotkali się bodajże raz i chyba się pogodzili. Ale to już nieistotne.

- Rozumiem... - powiedział tylko, zastanawiając się głęboko nad czymś.
Faktem było, iż nowy pielęgniarz nie palił się do pracy, ale cóż... W końcu był zgarnięty na szybko na to miejsce, nikt się nie zastanawiał nad jego powołaniem do tej roli.
- Z tego, co pan mówi, pan Cross jest nadzwyczaj pracowitym i oddanym swojemu powołaniu człowiekiem.
Dyrektor nie mógł pojąć, jak można próbować zniszczyć komuś życie takimi plotkami. Skądś się te przypuszczenia musiały wziąć. Chyba, że służyły one zatajeniu czegoś innego...
Mężczyzna postanowił mieć oko na "nowego-starego" pielęgniarza, by rozwiać ewentualne wątpliwości, ale zamierzał zwolnić tego konowała, co obecnie tę pozycję piastował.
W trosce o dobro uczniów.
W tejże trosce postanowił jednak poczekać na rozmowę z Moriyamą, by upewnić się, że Rey Cross wcale go nie napastował. Jeśli to będzie prawda, to chyba od razu zadzwoni do mężczyzny w rozchłestanej koszuli, by poinformować go o przyjęciu go na stanowisko szkolnego pielęgniarza.
- Dziękuję za rozmowę, panie Vendell. Chyba, że istnieją jeszcze jakieś sprawy, które powinniśmy przedyskutować, to proszę się nie wahać teraz o nich powiedzieć. Pan Petersson już wspominał o wyciągu w sali chemicznej. Postaram się jak najszybciej zgromadzić potrzebne fundusze na ten cel, jednak na razie niestety musimy się borykać z usterkami... - rozłożył ręce nieco bezradnie. - Ale może istnieją też jakieś inne problemy, o których mi nie doniesiono?
Zadał to pytanie, by upewnić się, że jest na bieżąco ze wszystkimi problemami, z którymi boryka się ta placówka. Przecież młodzieży należy zapewnić jak najlepsze warunki do poszerzania wiedzy, a tego nie da się zrobić, gdy dyrektor nie przykłada się do swoich obowiązków.

Arisee kiwał tylko głową, jak plastikowy, samochodowy piesek, słuchając przemyśleń Dyrektora i nie chcąc przerywać mu toku myślowego. Miał nadzieję, że zapewnienia jego i Svena wystarczą, by Rey spokojnie mógł wrócić do pracy jako pielęgniarz.
Wiele jednak zależało od Moriyamy. Jeśli chłopak potwierdzi plotki, cały wysiłek pójdzie na marne. Arisee jednak wierzył, że nastolatek tego nie zrobi. Bo przecież Cross powiedział, że wreszcie się pogodzili. Plus sam mówił, że nic pomiędzy nimi nie było, tylko niewypowiedziane słowa...
- W tej chwili nic nie przychodzi mi do głowy. - odparł, gdy mężczyzna spytał go o "sprawy do przedyskutowania". - W tej chwili najpilniejsza wydaje się wymiana dygestorium, jednak jestem w stanie zrozumieć, że potrzeba czasu na zebranie odpowiedniej sumy. Bądź co bądź nie może to być byle jaki wyciąg, który zepsuje się, bądź rozszczelni w przeciągu niecałego miesiąca. Gdyby jednak potrzeba było coś przedyskutować, natychmiast dam panu znać. - zapewnił.
- Jeśli to, wszystko, to pójdę już. Mam jeszcze kilka spraw do załatwienia i stos klasówek do ocenienia. - oświadczył, po czym, gdy tylko uzyskał zgodę, wstał, pożegnał się grzecznie i opuścił gabinet.
Ten nowy Dyrektor jest o wiele milszym człowiekiem niż jego poprzednik. - pomyślał, schodząc schodami na niższe piętro. - Jednak raczej nie będę się z nim dzielił WSZYSTKIMI sprawami. Jeszcze biedak zawału dostanie.

Westchnął dwa razy, żeby się uspokoić. I jeszcze raz dla pewności. Przeczesał grzywkę palcami i mocniej ścisnął trzymany w ręku papier z wypowiedzeniem.
Musiał to zrobić. Teraz, bo potem będzie za późno, dyrektor z automatu przedłuży mu kontrakt i będzie uwięziony w internacie na kolejny rok.
W końcu zebrał się w sobie i zapukał do drzwi. Kiedy usłyszał ciche pozwolenie, wszedł do środka.
- Dzień dobry, Panie Dyrektorze. Czy mogę zająć chwilę?
Podszedł bliżej, do biurka, za którym siedział mężczyzna, uprzednio zamykając za sobą drzwi do gabinetu. Niemal bez słowa wręczył mu kartkę z wypowiedzeniem. Dopiero po kilku sekundach się zreflektował.
- To moje wypowiedzenie. Chciałbym po końcu roku szkolnego zrezygnować z funkcji opiekuna internatu.

Jeśli Arisee myślał, że cała rozmowa pójdzie łatwo i szybko, to dość srodze się pomylił. Wiedział to już w momencie, kiedy Dyrektorowi zrzedła mina podczas wgłębiania się lekturę jego wypowiedzenia.
- Wie pan, to nie jest tak, że uczniowie nagle zaczęli dawać mi w kość, czy przestałem sobie radzić z łączeniem pracy nauczyciela i opiekuna. Absolutnie! – zapewnił szybko. – Po prostu razem z… moją drugą połową planujemy razem zamieszkać. Ułożyć sobie jakoś życie. To wszystko.
Nie bardzo wiedział co powiedzieć, czy jak zareagować na słowa pochwały z ust mężczyzny. Wysoka poprzeczka? Jakoś nie sądził. Robił po prostu to, co sądził, że powinno być zrobione. A, że przy tym wymartwił się o całą gawiedź z internatu, było już inną sprawą.
- Nie, nie. Nie zamierzam rezygnować z pracy chemika. W żadnym wypadku. I zdaję sobie sprawę, że znalezienie kogoś na moje miejsce będzie trudne. Ostatecznie ta praca wymaga naprawdę sporo poświęcenia dla tych dzieciaków. Dlatego przyszedłem z tym już teraz. Nie chciałem zostawiać tego na ostatnią chwilę i stawiać tym samym pana w niezręcznej sytuacji.
Słysząc propozycję pozostania w internacie, zdurniał. I przez dość długą chwilę myślał nad odpowiedzią.
- Wie pan, bardzo dziękuję za propozycję. – odezwał się w końcu, nawet leciutko się uśmiechając. – Jednak przemyślałem już to wszystko na długo przed przyjściem tutaj. I jestem już zdecydowany na rezygnację. Dlatego bardzo bym prosił, żeby pan ją przyjął.
Nie było nawet potrzeby, żeby kontaktował się, czy uzgadniał to z Ryu. Wiedział, że ich „wspólne gniazdko” w internacie raczej by nie przeszło. A zwłaszcza wtedy, gdy dyrektor dowiedziałby się, że „partnerką” Arisee jest nie kto inny, jak jego własny uczeń.

- Dobrze. - skinął lekko głową. - Bardzo panu dziękuję.
Cieszył się, że dyrektor nie naciskał zbytnio. Arisee nie był za bardzo asertywny, był więc wdzięczny, że mężczyzna nie dusił za bardzo, bo mogło się to skończyć tym, że zgodzi się na coś, co zdecydowanie nie będzie mu odpowiadało.
- Czas na pewno znajdę i osobiście sprawdzę wyciąg. Nie chciałbym, żeby we wrześniu coś okazało się niesprawne. I naprawdę, każdy będzie lepszy niż obecny.
- W takim razie pójdę już. Jeszcze raz dziękuję, pani dyrektorze. - uśmiechnął się, ukłonił się lekko, po czym wyszedł z gabinetu.
Na westchnienie ulgi pozwolił sobie dopiero za drzwiami.
Mam to już wreszcie za sobą.